در خیال

در خیال پر زدن یک عمر ، بر تن دیوار و در خوردیم

قفل در گاهی اگر وا شد ، ما به پای بسته برخوردیم

تا به سروی  تکیه دادیم و چشممان بر آسمان افتاد

زود آب توبه آوردند ، تیر خوردیم و تبر خوردیم

خسته و دلگیرمان کردند ، در قفس زنجیرمان کردند

از شراب زندگی هر وقت یک پیاله بیشتر خوردیم

ناگزیر از ماندن  اما نه ! ما اگر سقراط هم بودیم

عاقبت یک روز می گفتند : شوکران را بی خبر خوردیم

جمع کن خرمهره هایت را ، این فریب چشمه ی جادوست

قبل از آن که چشم ها باشند ، سیب را نه ! ما نظر خوردیم

زندگی شاید ضیافت بود ، ما در این مهمان نوازی ها

درد را افطار کردیم و غصه هامان را سحر خوردیم

مجتبی کریمی